Ditmaal een korte blog, maar wel een belangrijke. Ik wil namelijk meegeven dat je ook je kleine overwinningen moet vieren, wanneer je diabetes type 1 hebt. Iets wat ik me recent weer besefte.

Zoals de meesten van jullie weten werk ik (met trots) bij JDRF Nederland en hoop ik zo een bijdrage te kunnen leveren aan een wereld zonder T1D. Vorige week organiseerden we een webinar over het 100-jarige bestaan van insuline als behandeling voor diabetes type 1. Daar maakte ik een keus waar ik achteraf zo trots op was, dat ik het even in mezelf vierde.

De situatie was als volgt. Voorafgaand aan het webinar, welke in de avond plaatsvond, hebben we met het team en een deel van de sprekers samen een avondmaal gegeten. Dit doen we wel vaker bij webinars. In dit geval heb ik ook T1D-community buddy Ilse Langelaar (@positiefmetilse) ontmoet (foto hierboven).

Ik kreeg de keuze om, net als de rest van het team, pokébowl te bestellen.

Heerlijk, weet ik nog van de avond van het webinar een maand daarvóór; daar kreeg ik diezelfde keuze en koos ik voor een pokébowl met rijst. Nu ben ik niet schuw voor koolhydraten, maar in de setting van die avond – terwijl je in volle voorbereiding bent van een uitzending – was het vrij lastig om een echt goede inschatting te maken van het aantal koolhydraten. Hierdoor was mijn insulinedosering bepalen een lastige opdracht.

Gevolg toén was een stijgende glucosespiegel, met 15 mmol/l als piek. Voor mij is dit oncomfortabel, zeker wanneer de situatie aan mij vraagt of ik juist gefocust en scherp wil zijn (zoals tijdens werk).

Toen ik de keuze voor het bestellen van een pokebowl bij het webinar van vorige week opnieuw kreeg, besloot ik daarom te passeren. In plaats daarvan ging ik voor een maaltijdsalade van de AH. Dankzij het label op de verpakking wist ik precies wat ik at (54 gr kh) en hoeveel ik moest doseren.

Mijn bloedsuiker kwam die avond niet boven de 8 mmol/l. Hierdoor voelde ik me veel beter tijdens de uitzending en kon ik beter presteren.

Mijn punt is niet dat je altijd maar de ‘lekkere of makkelijke’ keuze moet laten voor de ‘verstandige’ keuze. Dat doe ik ook niet altijd. That’s part of life.

Mijn punt is dat ik stilstond bij wat de situatie van mij vroeg, dat ik een keuze heb gemaakt die daaraan heeft bijgedragen, en dat dit best gevierd mag worden.

Diabetes type 1 managen bestaat namelijk uit het maken van honderden moeilijke keuzes per dag. Het zou zonde zijn om alleen stil te staan bij de keuzes die minder goed uitpakken, vind je niet?